Yeni Yıl Ne Zaman Başlar?

Her geride kalan 365 günün ardından, yeni başlayan yıldan talepleri, dilekleri olur insanın.

İnanmanın ve ümit etmenin en safiyane halidir bu beklentili ruh hali.

Mucizelere duyulan inancın dışa vurumudur biraz da.

Ve yeni başlayan yıla verilen siparişler gibidir yılbaşı dilekleri.

Sanki bir türbeye çaput bağlarcasına...

***

Yeni yılı, hayatlarımıza dokunmasını umduğumuz bir sihirli değnekle özdeşleştiririz çoğu zaman.

Alâeddin’in lambasından çıkması beklenen cin misali.

“Kızım sana söylüyorum gelinim sen işit” der aslında tüm dileklerimiz. 

Yeni bir yıla seslenirken, tanrının sesimizi duyma ve yanıt verme ihtimalidir o umudun adı.

***

Her yeni yıl, bir öncekinin “metres”idir adeta.

Yaşan(a)mamışların umudunu, pişmanlıkların telafisini yükleriz yeni yıla.

Beklentilerimizin büyüsü kamaştırır gözümüzü.

Aralık’ın son günü, Ocak’ın ilk gününe dönerken mucizelerin yaşanmasını bekleriz.

Yeni yıla nasıl girilirse 365 günün de öyle geçeceği yalanına inanmak isteriz.

Sanki big bang benzeri bir patlamayla yeniden şekillenmesini bekleriz hayatlarımızın. 

***

Hattı zatında yeni yıl diye bir şey yoktur zaten.

Bizim icadımızdır.

Hayat başlar ve biter.

Devam etmekte olan bu süreçte, kafamıza göre verdiğimiz bir “es”tir sadece yılbaşı.

Gün, güneş batınca biter örneğin.

Gece saat 12.00’yi başlangıç olarak ilan etmek bizim icadımızdır.

Yılbaşı da…

İnsanın inandığı veya inanmak istediği bir andır yılbaşı. 

Hepsi o…

***

İnsan ümit ettikçe yaşar.

Yeni yılı sadece beklentiden ibaret görmek, bir şeylere sığınmanın o manevi huzurunu yaşatabilir belki.

Ama gerçek şu ki, yeni yıl bir öncekinin devamıdır sadece.

Bir alâmetifarikası yoktur yani.

Mucizeler de sunmaz insana.

***

Yeniyi “yeni” yapan, eskisinden, öncekinden, yaşanmış olanlardan ayrışmasıdır.

Ayrışmıyorsa, zaten öncekilerin tekrarıdır, suretidir.

Değişmek vardır “yeni”nin özünde.

Değişim yoksa yenileşme de olmaz…

Değişme kararımızı verdiğimiz andır yılbaşı.

1 Ocak ısrarı sadece toplumsal bir kabuldür.

İnsan, kişisel devrimini gerçekleştirdiğinde başlar yeni yıl, yeni hayat.

4 Şubat da bir yeni yılın başlangıcı olabilir pek ala, ya da Nisan’ın yedinci günü de.

Yıl değişmez, biz değişiriz aslında.

Ve biz değiştiğimizde başlar yeni yıl…

***

Ve yeni yıl insanın geride bıraktığı yılla hesaplaşmasıdır biraz da.

Mutsuzsak yanlış seçimlerimizin, başarısızsak hatalı kararlarımızın sonucudur bu.

Sebepler değişmiyorsa sonuçlar her zaman aynı kalır.

Geride kalan yılı sevmediysek sebebi biziz.

“Tabula rasa”dır her yıl.

Yaşadıklarımızın kendi kararlarımızın sonucudur.

Ne yılın suçudur, ne ayların, ne de günlerin.

***

Yeni bir yılın nasıl geçeceğine karar vermek de bizim elimizde.

Kader bahanesinin arkasına sığınmak,  “mukadderat” diyerek kendimizi avutmak belki de işin kolayı. 

Kendimizi değiştirmeye çabalamaktansa, yeni yılın mutsuzluklarımızın üzerine sünger çekmesini beklemek de… 

***

Yeni yıl, bu bağlamda bir sorgu sürecidir aslında.

Hatalarımızla yüzleşme, yeni kararlar alma vesilesidir yılbaşı.

Yaşanmışı değiştirme şansımız olmasa da, yaşanacaklara yön verme olanağı sunar insana yılbaşı.

Bir fırsattır, şanstır aynaya bakmamız için.

***

Her geride kalan yıl yeni başlayacak yılın öğretmenidir adeta.

Geçmiş yılın öğrettikleriyle, aldığımız derslerle başlarız yeni yıla.

Sadece ve kuru kuru ümit değil, ibret de içerir yılbaşı.

Sorgulayan insan için bir sınavdır her ardında bıraktığı yıl.

Eski yıldan dersini alanlar ulaşır gerçekten yeni yıla.

Kendi kendisinden kaçanlar içinse bis yapar aynı yıl defalarca, ard arda...

***

Yeni yıl, yılın yenilenmesi değil insanın yenilenmesidir aslında. 

Kendinizi yenilemeye karar verdiğiniz an başlar yeni yıl.

Yoksa yeni yıl, sadece takvimden koparılmış bir yapraktan ibarettir.